Yetersizlik hissinin bir noktaya kadar sağlıklı olduğunu belirten uzmanlar rahatsızlık verdiği noktada bir özgüven sıkıntısına dönüşebileceğinin altını çiziyor. Yetersizlik hissinin kökeninin çocukluğa kadar gittiğini söyleyen Uzman Klinik Psikolog Merve Umay Candaş Demir, aileleri uyarıyor: “Erişkin periyotta yetersizlik hissinin gelişmemesi için çocukluk çağında ailelerin çocuklarından beklentilerini makul ölçülerde tutması, çocuğa yeterlilik hissini vermesi gerekir. Lakin bunun için ebeveynin de kendisini kâfi hissetmesi kıymetlidir.”
Üsküdar Üniversitesi NPİSTANBUL Hastanesi Feneryolu Tıp Merkezi Uzman Klinik Psikolog Merve Umay Candaş Demir, yetersizlik hissinin bireyde nasıl geliştiğini açıkladı ve bu hisle başa çıkmak için tekliflerini sıraladı.
Ebeveynler çocuklara yeterlilik hissini verebilmeli
Yetersizlik hissinin bir noktaya kadar sağlıklı olduğunu söyleyen Uzman Klinik Psikolog Merve Umay Candaş Demir, “Ancak rahatsızlık veriyorsa bir özgüven ve bağımlılık sıkıntısıdır. Yetersizlik hissinin kökeni çocukluğa kadar masraf. Bir çocuk neyin kâfi, neyin yetersiz olduğuna dair bilgiye sahip değildir. Bu bilgi toplumsal öğrenme ile elde edilir. Çocuk ebeveyninden nasıl kâfi hissedileceğini öğrenir. Fakat bunun için ebeveynin de kendisini kâfi hissetmesi gerekir.” biçiminde konuştu.
Çocuk, yaşının üzerinde bir sorumluluk aldıysa yetişkinlikte yetersiz hissedebilir
Yetersizlik hissedildiğinde çocukluk periyoduna bakılması gerektiğini belirten Candaş Demir, “Terapilerde birçok vakit danışanın getirdiği yetersizlik hissinin gerçek bir yetersizlik olmadığını, öğrenilen ve kusurlu kanılar ile gelen bir his olduğunu görüyoruz.” dedi.
Yetersiz hisseden kişinin çocukluğunda kendisinin yapabileceğinden fazla bir talep ile karşı karşıya kalmış olduğunu kelamlarına ekleyen Candaş Demir, “Kendine yetemeyen ebeveyn, öğretmen, aile üyeleri sıklıkla çocuktan büyük beklentiler içindedir. Çocuğun yaptığı şeyler onlara bir türlü yetmez. Klasik bir örnek olarak imtihandan 90 alır, neden 100 almadın derler. Çocuğa, gelişim sürecinde kendi yaşının üzerinde bir sorumluluk verildiyse, yetişkin olduğunda yetersiz hissetme ihtimali yüksektir. 6-7 yaşlarındaki bir çocuğa kardeşinin bakım sorumluluğunun verilmesi buna örnek olabilir. O yaşta bir çocuk kardeşine bakamaz ve doğal olarak yetersiz hisseder. Yetişkin olduğumuzda işte bu yetersizliği beynimiz bize hatırlatır.” açıklamasında bulundu.
Yetersiz hisseden şahıslar aldığı kararların ilgisini bozacağını düşünür
Yetersiz hisseden bireylerin özerklikle ilgili problemleri olduğuna değinen Uzman Klinik Psikolog Merve Umay Candaş Demir, “Bu bireylerin kendi başına bir şeyler yapabilme hünerleri ziyan görmüştür. Kendi geleceğini kendisinin belirleyemeyeceğini düşünür. Kendini bağımlı algılayabilir. Muvaffakiyet potansiyelini düşük görür, inançsız hisseder. Özerk olarak aldığı kararların münasebetini bozacağını düşünür. Onay arayışı vardır.” diyerek yetersiz hisseden bireylerin özelliklerini sıraladı.
Çocuktan beklentiler makul düzeyde tutulmalı
Yetersizlik hissiyle başa çıkmak için tekliflerini sıralayan Candaş Demir, öncelikle ailelere ikazda bulundu:
“Bireyin erişkin devirde yetersizlik hissinin gelişmemesi için çocukluk çağında ailelerin beklentilerini makul ölçülerde tutması gerekir.”
Hissedilen hissin ‘yetersizlik’ olduğunu kabul etmenin bu his ile başa çıkma noktasında kıymetli olduğuna vurgu yapan Candaş Demir, “Bu yetersizliğin ‘gerçek’ bir yetersizlik olup olmadığını pahalandırmak, sonları belirlemek ve zati kişinin yapamayacağı bir mevzuda kendisine koyduğu standartlarını gözden geçirmek gerekir.” dedi.
Kişi kendini yetersiz gördükçe yalnızlaşma eğilimi gösterir
Yapılan araştırmalarda yetersizlik hisleri ağır olan bireylerin öteki insanları tehdit olarak algıladığının görüldüğünü söz eden Candaş Demir, kelamlarını şöyle tamamladı:
“Başkaları ile kıyas yapmamak, kendimize odaklanmak kıymetlidir. Yalnız kalmamak, toplumsallaşmak gereklidir. Yeniden çalışmalara nazaran, yalnızlık ve yetersizlik ortasında yüksek seviyede olumlu korelasyon mevcuttur. Yani kişi kendini yetersiz gördükçe yalnızlaşma, kendini saklama eğilimi göstermektedir. Diğerleriyle birlikte olmak bu his ile daha kolay başa çıkabilmemizi sağlar. Tüm bunlara rağmen yaşanılan yetersizlik ile başa çıkılamıyorsa kişisel psikoterapi için bir uzmana başvurabilirsiniz.”
Kaynak: (BYZHA) Beyaz Haber Ajansı
Bir yanıt bırakın